Bu ifade, Alman filozof Hegel'in felsefesine atfedilen bir sözdür. Hegel, gerçeğin sadece düşünsel bir kavram olmadığını, aynı zamanda düşüncenin de gerçekliği oluşturduğunu savunmuştur. Bu ifade, gerçeğin ve düşüncenin birbirinden ayrılamaz olduğunu ve birbirlerini tamamladıklarını vurgular.

"Gerçek olan akılsaldır" ifadesi, gerçeğin, insanın aklında şekillenen bir kavram olduğunu ve insanın algıladığı şekilde var olduğunu ifade eder. Yani, insanın zihninde gerçekleşen düşünceler, gerçekliğin bir parçasıdır.

"Akılsal olan gerçektir" ifadesi ise, düşüncenin gerçekliği şekillendirdiğini ve gerçekliği anlamak için akıl ve mantığın kullanılması gerektiğini belirtir. Yani, gerçeklik ancak akıl ve mantıkla anlaşılabilir.

Bu ifadeyi bir bütün olarak ele aldığımızda, Hegel'in idealist felsefesini yansıttığını görürüz. Ona göre, gerçeklik düşüncenin ürünüdür ve gerçeklik ancak düşüncenin içinde anlam kazanır. Bu ifadeyle Hegel, düşüncenin gerçeği oluşturduğunu ve gerçeğin de sadece düşüncede bulunabileceğini savunmuştur.

"Gerçek olan akılsaldır, akılsal olan gerçektir" ifadesi, felsefede rasyonalizm akımının temel ilkelerinden biridir. Bu ilke, gerçeğin aklın kavrayabileceği ve açıklayabileceği bir şey olduğunu ve aklın da gerçek olana ulaşabileceğini savunur.

Başka bir deyişle, bu ifadeye göre:

1. Gerçek: Var olan ve duyularımızla veya başka yöntemlerle algılayabileceğimiz her şeydir.
2. Akılsal: Mantık ve sağduyu ile anlaşılabilen ve açıklanabilen her şeydir.

Bu iki kavram birbirleriyle sıkı sıkıya bağlantılıdır. Rasyonalistler, gerçeğin aklın bir ürünü olduğuna ve ancak aklın kullanımıyla keşfedilebileceğine inanırlar. Aklın da gerçek olana erişebileceğini ve onu anlayabileceğini savunurlar.

Bu ilke, birçok filozof tarafından farklı şekillerde yorumlanmıştır. Örneğin:

1. René Descartes: "Düşünüyorum, öyleyse varım" sözüyle bu ilkeyi ünlü bir şekilde ifade etmiştir. Descartes, şüpheciliği kullanarak, var olduğumuzdan kesin olarak emin olabileceğimiz tek şeyin kendi aklımız olduğunu savunmuştur.
2. Baruch Spinoza: Gerçekliğin tek bir maddeden (tanrı veya doğa) oluştuğunu ve bu maddenin aklın anlama yeteneğinin ötesinde olduğunu savunmuştur. Ancak, aklın bu maddeyi anlamak için kullanılabilecek en iyi araç olduğunu da kabul etmiştir.
3. Georg Wilhelm Friedrich Hegel: Gerçeğin diyalektik bir süreçle geliştiğini ve bu sürecin aklın kavrayabileceği bir şey olduğunu savunmuştur. Hegel'e göre, tarih boyunca farklı fikirler ve sistemler ortaya çıkmış ve her biri gerçeğe dair farklı bir bakış açısı sunmuştur. Bu fikirler ve sistemler arasındaki diyalektik etkileşim, gerçeğin daha da derinlemesine anlaşılmasına katkıda bulunmuştur.

"Gerçek olan akılsaldır, akılsal olan gerçektir" ifadesi, felsefede önemli bir tartışma konusu olmaya devam etmektedir. Bu ilkenin doğruluğu veya yanlışlığı hakkında kesin bir cevap yoktur. Ancak, bu ilke, gerçeğin doğası ve aklın rolü hakkındaki düşüncelerin şekillenmesine önemli katkılar sağlamıştır.

"Gerçek olan akılsaldır, akılsal olan gerçektir." ifadesi, felsefi bir ifadedir ve genellikle epistemoloji (bilgi teorisi) alanında tartışılan bir konuyu ifade etmektedir. Bu ifade, gerçeklik ile akıl arasındaki ilişkiyi vurgulamaktadır.

Bu ifadeye göre, gerçek olan şeyler akılsal olarak anlaşılabilir ve kavranabilir. Yani, gerçeklik, akıl yoluyla anlaşılabilir ve mantıksal olarak tutarlı olabilir. Öte yandan, akılsal olan şeyler gerçeklikle uyumlu olmalıdır. Yani, akıl yoluyla düşünülebilen şeyler gerçeklikle uyumlu olmalıdır.

Bu ifade, gerçeklik ve akıl arasındaki ilişkiyi vurgulayarak, bilgi edinme sürecinde akıl ve mantığın önemini vurgulamaktadır. Gerçeklikle uyumlu olan düşünceler ve fikirler, akılsal olarak kabul edilebilir ve doğru olarak değerlendirilebilir.